Elvis, mój przedszkolak

kachul

Elviego i jego opiekunów poznałam parę lat temu. Dorabiałam jako petsitter, Elvis był jednym z moich podopiecznych.
Kupił mnie od razu. Wielki, śliniący się, radosny, kochający.
Każdy spacer był wyzwaniem i zagadką.
Elvis średnio przepadał za innymi psami, nie podobali mu się niektórzy ludzie mijani na ulicy - jednak tacy byli uraczani tylko konkretnym spojrzeniem.
Każde moje wejście do Elvisowego domu było oznaczone skokiem na ramiona i rzuceniem mnie o drzwi Smile

no ale radość to radość.
Elvis odszedł, miał tylko 8 lat.
Nic nie pomogło. Ani wielka ludzka miłość, ani ogromna wiedza weterynarzy.
W obliczu ciężkiej choroby, Elvis poddał się, nie chciał lub nie mógł walczyć.
Jest mi tak cholernie przykro, bo po tym jak zamieszkał w innej części miasta, nasze drogi rozeszły się.
Tyle razy miałam go odwiedzić, ale zawsze było coś innego do zrobienia. Przecież było jeszcze tyle czasu... Okazało się, że tego czasu już nie ma.
Elvis odszedł, pewnie spotkamy się po drugiej stronie.
Ja zawsze będę o nim pamiętać.
Podobnie jak Karina, Marek i Jasiu, w których życiu Elvis pozostawił wielką pustkę.
Biegaj tam sobie Elvisku po zielonych łąkach i nie daj sterroryzować się Starej Smile

lejdija

uuu.. szkoda... fajny bydlaczek był!

Elvis, pamiętasz? raz się spotkaliśmy - jeden spacer wspólnie z Kachusiem zrobiliśmy ...

Joanna1235

Właśnie to jest największą wadą psów- za szybko nas opuszczają Crying or Very sad

małgorzata

Elvisa znałam z opowiadań Kasi ale tak jak bym go znała osobiście.
Elvis [*]